Arka planda bir müzik var. Bazen onu yaşıyorum, bazense o beni yaşatıyor. Karmaşık.
Şimdi daha yakınsın.
Şimdi daha da.
Şimdi seni görürüm umuduyla burnumun arabanın camına yapışmasına aldırmadan bekliyorum seni görmeyi.
Şimdi kafam iyice sağa, arkaya dönüyor.
Şimdi yılmayan benliğim 'Bir başka sefere.' diyor. 'Bir başka sefere Bengisu.' ya da 'Bir başka sefere canım.' değil. 'Bir başka sefere.' O ne kendini ne de beni isimle ya da sevgi sözcükleriyle çağıracak kadar seviyor ya da kabullenmiş.
Şimdi müziğin beni yaşatmasına izin veriyorum.
Demin onu yaşıyordum oysa ki.