Odamdan müzik sesleri geliyordu, bir şarkı bitti öbürü başladı. 'Bu şarkı çok güzel ama anlamlı olabilmesi için yalnız olmam lazım.' dedim. 'Pekala.' dedi ve gitti. Ama gitmesi hiçbir şeyi değiştirmedi çünkü bu sefer düşüncesiyle beni yalnız bırakmamış oluyordu. 'Evet, haklısın.' dedi ve dizlerime çöktü. 'O bir daha gelmeyecek, büyük ihtimalle bir daha hiç görmeyeceksin. Bunu çok iyi biliyorsun. Bu şarkı bu yüzden çok güzel - bu şarkı ve daha nicesi. Bu yüzden hiç gitmeyecek de. Sen şarkılarını hep seveceksin, ama onları var eden kelimeler ve notalarla değil - kelimeleri anlamlandıran şeyle, onunla.'